De zogenaamde “Progressive Rock” mag zich nog niet zo heel
lang tot mijn favoriete muziekstromingen rekenen, althans, niet bewust.
Natuurlijk was ik als jochie van 10 al bezig met ELO, vond
ik “toevallig” de hitnummers van uitgerekend UK, Triumvirat, Klaatu, Emerson, Lake
& Palmer en Genesis best goed en was ik wat later best onder de indruk van
Marillion, ook zo’n hitbandje. Maar om
dat nou “prog” te noemen….nee, gewoon leuke
muziek, net als Jean-Michel Jarre, Hot chocolate en Kim Wilde (hoewel die
laatste niet alleen om de muziek ging, mea culpa).
Nog steeds vind ik het trouwens een term van niks want
totaal de lading niet dekkend, iets wat denk ik een zeer grote meerderheid met
me eens zal zijn. Er is werkelijk niets progressief aan de muziek waar “wij”
van houden, bijna integendeel. Maar vooruit, het beestje moet een naam hebben
en dus is het gewoon mooie muziek met een lelijke naam.
Vijf jaar geleden startte ik een klein platenwinkeltje,
eigenlijk meer voor de lol. Alleen kwam al snel mijn collega en toeverlaat Alice
erbij en die zette (overigens met mijn volledige instemming en toejuichingen)
al gauw de uitstraling van de zaak naar haar hand. Aldus was een klein “progwinkeltje”geboren.
Halverwege 2010 bevond ik me als persoon op een punt dat ik
flink zoekende was en me dit ook realiseerde. Ik besloot, onder veel meer, me
dan ook maar eens te gaan verdiepen in de muziek die steeds meer in het
winkeltje werd verkocht.
Gedurende de afgelopen 15 jaar was ik al bezig geweest met
Porcupine Tree, Anathema, Sigur Ros en diverse Kraut- en Postrockgezelschappen
dus een totaal groentje was ik nu ook weer niet. Ook de naam Spock’s Beard rinkelde
al een belletje maar verder….
Via de diverse bladen (IO Pages) en sites (Background
Magazine, Proglow afterglow, Progwereld) raakte ik steeds meer ingevoerd in de
muziek en haar adepten. Toen ook via Facebook een aantal groepen actiever
werden, werd het zelfs leuk in de zin dat je er aardige contacten aan
overhield.
Want dat mag gezegd worden van “het Progwereldje”: het is
een dorpske met een aantal leuke jongens en meisjes. Natuurlijk zit er wel eens
een pestkopje tussen, maar in principe zijn we denk ik, mede vanwege onze
leeftijd wellicht, heerlijk verdraagzaam en openminded ten opzichte van elkaar.
Een verademing in een steeds verder Ver-Pee-Vee-Vee-Ende
samenleving.
Inmiddels heb ik me behoorlijk ingegraven in de muziek die
momenteel interessant is in “de scene” en maak ook al weer stappen op andere
muzikale vlakken, zoals met name de afdeling singer-songwriters, nog zo’n “ouwelullen-scene”
(u herkent de knipoog hoop ik??).
En tot slot kan ik eindeloos genieten van een serie ouwe
Ferry Maat’s Soulshows die ik onlangs op de kop tikte. Ouwe meuk van Earth, Wind
& Fire, The T-Connection, Rick James en Change en lekkere andere
dancekrakers van lang geleden. O ja…en
laat ik de lekkere lome jazz-albums die ik bij tijd en wijle opzet niet
vergeten!
Kortom: Ja..ik ben een muzikale veelvraat, maar moet zonder
meer zeggen dat “ons dorpske” me het best bevalt. Dit heb ik op Night of the
Prog weer mogen ervaren met een hoop mooie muziek, aardige muzikanten en fijne
mensen. Dank daarvoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten