Kerst…In deze tijd van het jaar komen er allemaal films
en verhalen tot ons met een boodschap van mededogen, generositeit en
liefdevolle ideeën voor iedereen op aarde. Ook stuur je elkaar wensen waarbij
eenieder elkaar probeert te overtroeven in de meest gevoelige wensen voor “deze
donkere dagen” en het heeeele volgende jaar. Mooi….
Op de radio zijn muzakjes te horen die blijven
benadrukken dat dit vooral een tijd van vreugde en anderzijds ook contemplatie
is. In de diverse keukens doet men zijn best om (alweer) elkaar af te troeven
in het zo smakelijk mogelijk bereiden van diverse dode dieren, liefst aan hun
einde gekomen door executie (eufemistisch “jacht”genoemd), dat is wel zo
“natuurlijk”. Dat dit gepaard gaat met vreselijke angst en dat dus het
mededogen met deze dieren hiermee op zijn zachtst niet geheel strookt met dat
voor mensen boeit in dit geval niet helemaal. Tja….
Natuurlijk zijn velen zeer oprecht in hun wensen, in hun
verlangens naar vrede en is zelfs een aantal mensen bereid enigszins te matigen
in hun verlangen naar vlees (jagers uitgezonderd, maar die zijn nu eenmaal niet
meer te verbeteren). Al met al is dus bijna iedereen van goede wil en valt
elkaar uiteindelijk met Oud en Nieuw snikkend in de armen, belovend dat alles
beter zal worden.
Ook ik doe hier volop aan mee en houd mezelf daar net als
iedereen schromelijk mee voor de gek.
Volgend jaar zien we ons namelijk genoodzaakt hetzelfde
te doen, omdat het weer niet gelukt is onze voornemens een jaar vol te houden.
Toch blijven we hopen, wellicht gaat het ons komend jaar
echt lukken. Ik wens u dit dus van harte toe!!!
